evabaaren
Kunstmestfabriek erkent 40 jaar stankoverlast: ‘We zijn niet verplicht tot maatregelen’
Na meer dan een eeuw op haar vaste standplaats in Amsterdam onderhandelt de Kunstmestfabriek ICL Fertilizers met de gemeente over verhuizing. De fabriek wil uitbreiden, maar zit klem vanwege …
De Dam
‘Sorry dat ik stoor’, begon Dieter tegen een ongestreken pak veren dat naast hem op het monument zat te dutten, ‘maar weet u toevallig waar de mensen zijn?’ Er verscheen een kop met zware oogleden. ‘Thuis, naar het schijnt.’ ‘Um en weet u ook waarom?’
Corona en de kunst van het thuisblijven
Elf suggesties voor mopperende mensen. 1. Lees een boek. Schrijf een verhaal. Speel gitaar. Boetseer. Teken. Schilder. Maak een filmpje met je kids. 2. Stop met dat geëmmer over afgelaste festivals en concerten tenzij je een noodlijdende artiest of ondernemer…
Storm
Na drie lades te hebben doorgespit slof ik met mijn Mary Poppinsparaplu (inclusief handig drukknopje) terug de woonkamer in. Ik neem een slok van mijn lauwgeworden lapsangthee en kijk naar de druppels die diagonaal over mijn raam lopen. Zou ik in mijn huispak het…
Agressie tegen jeugdbeschermers: waarom de noodklok luiden niet genoeg is
Als in het najaar van 2019 blijkt dat acht op de tien jeugdhulpverleners te maken krijgt met agressief gedrag door ouders en opvoeders, luidt de Jeugdbescherming Nederland de noodklok. Via een pamflet roept de instelling politie en justitie op om sneller en adequater...
Meneer Aart
Ik krijg het maar het niet voor elkaar om het ongeluk van Aart Staartjes te zien als iets echts. Bij elk nieuwsbericht maakt mijn brein volledig buiten mijn controle om een sprongetje naar een volgende scène, waarin er een blauwe vogel komt aanlopen die ‘ooh…
Creo ergo sum
Dit jaar had ik het voorrecht om even niet te werken. Ik had het niet gepland, het liep zo. Mijn functie was eindig, ik wilde iets anders maar wist nog niet wat, en ook in mijn privéleven had zich teveel te snel geroerd. Ruimte, besloot ik, was de beste oplossing….
Zaal 1
Laat maar hangen, geen last van’, zei ik tegen de scheerwollen truiman die zijn arm uitstak om een grijsgroene regenjas van mijn rugleuning te halen. Ik was net op tijd het roezemoezende Tuschinski binnen gerend en had er, ondanks dat ik echt een kaartje had, lang…
Een kleine ode
Van al mijn puberliefdes had Rufus Routh de mooiste én moeilijkst uit te spreken naam. Toch gleed hij op mijn veertiende vaak langs mijn hazentanden wanneer ik met vriendinnetjes in het donker naar een met sterren beplakt plafond lag te staren. Smoorverliefd was ik op…
Copyright: Eva Baaren