"Laat maar hangen hoor, ik heb er geen last van", zei ik tegen de scheerwollen truimeneer die achter mij aanstalten maakte zijn grijsgroene regenjas van mijn rugleuning te halen. Ik was nog net op tijd het roezemoezende Tuschinski binnen gerend en had er, ondanks dat...

Van al mijn jeugdliefdes had Rufus Routh de mooiste naam. Op mijn veertiende rolde hij vaak over mijn tong in het bijzijn van vriendinnetjes met wie ik mijn schooldagen en het leven evalueerde. Smoorverliefd was ik op hem. Niet dat dat wederzijds was; hij zat in een...

“Je lijkt wel een legkip”, sprak een spierbundel met pinguinbenen in het plat Amsterdams. Hij liep langs het uitzichtloze betonnen bankje waarop ik me ongestoord (dacht ik) vreselijk zat te voelen. ”Oh nou dank je”, hoorde ik mezelf zeggen, “al klonk het niet echt als...